W piątek 25.09 zapraszamy na 82 Ursynowskie Spotkanie Benedyktyńskie pt. „Duchowość pokoju” poprowadzi O. Jan Paweł z Tyńca.
Opactwo tynieckie – usytuowane na wapiennym wzgórzu nad Wisłą, ufundował najprawdopodobniej Kazimierz I Odnowiciel w 1044 r. Działo się to po kryzysie młodego państwa, wywołanym pogańskim buntem i czeskim najazdem. Benedyktyni mieli wspierać odbudowę państwa i Kościoła. Pierwszym opatem został Aaron. Część badaczy uważa jednak, iż opactwo tynieckie dla benedyktynów obecnych wcześniej w Krakowie ufundował dopiero syn Kazimierza Odnowiciela, Bolesław II Szczodry.
W II połowie XI w. powstał zespół romańskich budowli – trójnawowa bazylika oraz zabudowania klasztorne. W XIV w. opactwo uległo znacznemu zniszczeniu w wyniku ataku Czechów oraz Tatarów. W kolejnych wiekach następowały kilkakrotne przebudowy całego kompleksu, najpierw na styl gotycki w XV w., a następnie na barok i rokoko. Opactwo zniszczone przez wojny w XVII w., wkrótce znowu zostało odbudowane i powiększone (m.in. o bibliotekę). Kolejne zniszczenie dotknęło zabudowania klasztorne w związku z zamienieniem ich na twierdzę konfederatów barskich. Odbudowy dokonał opat Florian Amand Janowski. W 1816 r. opactwo zlikwidowano. W latach 1821-1826 kościół stanowił siedzibę biskupstwa tynieckiego z biskupem Grzegorzem Tomaszem Zieglerem na czele.
Mnisi, dzięki inicjatywie belgijskiego benedyktyna Karola van Oosta, powrócili do Tyńca po 123 latach 30 lipca 1939, a od 1947 r. odbudowywali podniszczony kompleks. W 1968 r. kościół św. Piotra i Pawła znowu stał się opactwem. 8 maja 1991 o. Włodzimierz Zatorski założył przy opactwie TYNIEC Wydawnictwo Benedyktynów. W 2006 r. (za kadencji Opata Bernarda Sawickiego) rozpoczął się ostatni etap odbudowy Opactwa Tynieckiego. W lipcu 2008 roku została odbudowana tzw. Wielka Ruina i powstał Benedyktyński Instytut Kultury Aby chronić Dobro. Na terenie klasztoru mieści się Muzeum Opactwa w Tyńcu.
Opactwo należy do benedyktyńskiej Kongregacji Zwiastowania.