ks. Stanisław Hołodok – Matka Boża Zielna
W polskiej tradycji ludowej uroczystość Wniebowzięcia nazywano świętem Matki Bożej Zielnej lub Matką Bożą Zielną. 15 sierpnia obchodzono jedno z najstarszych świąt Maryjnych na Wschodzie, popularne wśród ludu, podczas którego oddawano cześć Maryi jako Matce Boga. Od VI w. w Palestynie i Syrii staje się ono wspomnieniem zakończenia życia ziemskiego Maryi, zwane Zaśnięciem Najświętszej Maryi Panny. W Jerozolimie święto obchodzono głównie w kościele w pobliżu Ogrodu Oliwnego, gdzie znajdował się grób, z którego, jak sądzono, Maryja została wzięta do nieba. Cesarz Maurycy (582-602) poleca święto Zaśnięcia Maryi obchodzić w całym Kościele Wschodnim. Kościół Zachodni święto 15 sierpnia przyjął w połowie wieku VI.
Wiarę ludu o cudownym zakończenia życia Maryi potwierdził Pius XII, ogłaszając 1 listopada 1950 dogmat, że Maryja otrzymała jako najwspanialsze zwieńczenie swych przywilejów dar wolności od zepsucia cielesnego, i podobnie jak Syn, po zwycięstwie nad śmiercią, została z ciałem i duszą wzięta do chwały niebios, by tam zajaśnieć jako Królowa zasiadająca po prawicy swego Syna, nieśmiertelnego Króla wieków.
Od końca X w. z uroczystością Wniebowzięcia łączy się błogosławieństwo ziół leczniczych. Zwyczaj nawiązywał do starej tradycji wschodniej, która święto 15 sierpnia łączyła z błogosławieniem pól. W nawiązaniu do tego zwyczaju pisał o polskiej tradycji Zygmunt Gloger: Z obchodem tym kościelnym, który rozmaite nosił nazwy, jak: Śmierci, Odpocznienia, Zaśnienia i wreszcie Wniebowzięcia, łączy się w kraju naszym starodawny zwyczaj święcenia ziół polnych, które dziewczęta wiejskie, nazbierawszy dnia poprzedniego, przynoszą do świątyń, aby je kapłan przed wielkim ołtarzem poświęcił. Uroczystość 15 sierpnia dawniej obchodzona jako dzień Matki Bożej Dożynkowej, bo zgodnie z rolniczym kalendarzem „na Wniebowzięcie pokończone żęcie” zawiera wiele treści teologicznych, kulturowych i obyczajowych (H.Szymanderska). Tego dnia lud przynosząc wiązanki zbóż, owoców i roślin dziękował Matce Bożej Wniebowziętej za pomoc w ciężkiej pracy na roli, za opiekę na ludźmi i ich plonami. Prawdę tę wyrażały też legendy. Jedna z nich mówiła, że Matka Boża uciekając z Dzieciątkiem do Egiptu pomogła napotkanemu rolnikowi w sianiu pszenicy. Siew był cudowny – rzucone w rolę ziarno od razu kiełkowało, rosło i było gotowe do żniwa. Nadjechali ścigający Świętą Rodzinę żołnierze i zapytali rolnika, czy widział niewiastę z dzieckiem. Odpowiedział, że tak, ale było to wtedy, gdy siał pszenicę. Rozgniewani pojechali dalej.
Uroczystość Wniebowzięcia umacnia w nas nadzieję, że jako zbawieni znajdziemy się w domu Ojca w niebie. Wdzięczni Bogu i Jego Matce, przynosząc do poświęcenia wiązanki kwiatów, zbóż, roślin, warzyw, mamy nadzieję, że kiedyś, w wieczności, Maryja przedstawi nas Bogu z naręczem dobrych uczynków, pięknego naszego życia zgodnego z wyznawaną wiarą i przykazaniami.
Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, upamiętniająca zwycięską bitwę warszawską z 1920r. i będąca Świętem Wojska Polskiego, powinna być też dniem gorącej modlitwy w intencji naszej Ojczyzny.
Więcej także na stronie: http://potrawyregionalne.pl/243,2354,MATKI_BOSKIEJ_ZIELNEJ_.html